“Meten is weten”

Hierover valt veel te vertellen.

Deze uitspraak heeft iets van oude wijsheid. Maar is dit wel zo? Hoogst waarschijnlijk niet, het lijkt me een gezegde dat ontstaan is in de periode van de Verlichting. (1)

Wat meten is dat zal wel duidelijk zijn. Bij weten ligt het moeilijker, er bestaan namelijk twee grote soorten weten.
Er is het uiterlijke weten, bijvoorbeeld: “Parijs is de hoofdstad van Frankrijk” of “Desoxyribonucleïnezuur, beter bekend als DNA, is het biologische macromolecuul … (2)”.
"Naast" dit uiterlijke weten is ook het diepe innerlijke weten, bijvoorbeeld innerlijk weten wat liefde is, wat vrede is, burn-out zien aankomen (3), en zo meer.

Meten gaat altijd over uiterlijk weten; het innerlijke weten kan met meten niets aanvangen. In vergelijking met het innerlijke weten is het uiterlijke weten beperkt, ik zie het als een “paardenbril-weten”. De paardenbril is in dit geval de rationaliteit, Maar er is veel meer dan alleen maar de rationaliteit.


Citaat van Shakespeare

Doordat het gezegde “meten is weten” bij velen doet denken aan oude wijsheid werkt het diep in op ons onderbewuste. Het schept – meestal onbewust - minstens de indruk dat wat niet meetbaar is, twijfelachtig is, of zelfs niet bestaat. Liefde is niet meetbaar dus bestaat het niet. Hiermee komen wel in een heel kille samenleving terecht.
Indien alles zich in ons gewone bewustzijn zou voltrekken dan zou het nog geen zo’n groot probleem zijn. Maar – in analogie met de ijsberg die voor zes zevenden onder water is - is ook het onderbewuste veel belangrijker dan het bewuste Weinigen zijn zich hiervan bewust. “Meten is weten” is een gezegde, geen oude wijsheid, waar ons rationeel denken zich goed bij voelt, maar dan vergeten we de zes zevenden onder het oppervlak.